Het lag niet echt in de lijn der verwachting dat ik dierenarts zou worden; ik kom niet echt uit een dierenfamilie. Mijn moeder houdt niet van honden en mijn vader niet echt van katten, dus ja…. Na lang wikken en wegen kwamen er dan voor mijn broers en mij toch huisdieren, twee cavia’s. Wij waren er erg blij mee. Bij een dierenwinkel hing een advertentie waarin voor een dierenasiel vrijwilligers werden gevraagd, ik werd de jongste vrijwilliger en vanaf dat moment wist ik wat ik wilde: met dieren werken.
Ieder dier heeft zijn eigen verhaal. Dat heb ik destijds in het asiel gemerkt en merk ik in onze praktijk nog steeds. Ik geniet elke dag van alle verschilende dieren en verhalen die ik tegenkom. Als je een dier weer verder kunt helpen en zijn of haar leven een stukje verbeteren, dan is mijn dag weer beter.
Zelf heb ik inmiddels verschillende huisdieren gehad; allemaal ‘ 2e handsjes’. Op dit moment heb ik katten en een hond, die helaas na een oogziekte 1 van zijn ogen moet missen. Hij is er niet minder vrolijk om!